ختم استغفار امیر المؤمنین علیه السلام

بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ
اللهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آل مُحَمَّد
هیچ بنده‌‏ای این استعفار را نمی‌‏خواند، جز آنکه خداوند گناهانش را آمرزیده و حاجت‌های مشروعش را بر آورده می‌‏سازد و به برکت این استغفار مال و فرزندانش را افزایش می‌‏یابد.

امام رضا(علیه‌السلام) از پدرانش از امام سجاد(علیه‌السلام) و ایشان از پدرش امام حسین(ع) نقل می‌‏کنند: روزی در خدمت حضرت علی(علیه‌السلام) نشسته بودم که مرد عربی وارد شد و گفت: ای امیرالمؤمنین! مردی هستم عیال‌وار و از مال دنیا چیزی ندارم!
امام(علیه‌السلام) فرمود: ای برادر عرب! چرا استغفار نمی‌‏کنی تا حالت اصلاح شود؟
مرد عرب گفت: ای امیرالمؤمنین! من بسیار استغفار می‌‏کنم و حالم تغییر می‌‏کند، امام(علیه‌السلام) فرمود: خداوند می‌‏فرماید: «اِستَغفِرُوا رَبَّکم اِنَّهُ کانَ غَفّارا یُرسِلِ السَّماءَ عَلَیکم مِدرارا وَ یُمدِدکم بِاَموالٍ وَ بَنینَ وَ یَجعَل لَکم جَنّاتٍ وَ یَجعَل لَکم اَنهارا»؛ از پروردگارتان آمرزش بخواهید که او بسیار آمرزنده است، باران‌های پر برکت آسمان را پی‏‌درپی بر شما فرو می‌‏فرستد و اموال و فرزندان شما را افزون می‌‏کند و برای شما باغ‌های‌ ‏خرم و سرسبز و نهرهای آب جاری قرار می‌‏دهد.
اینک من استغفاری به تو یاد می‏‌دهم که هنگام خواب آن را بخوان تا خداوند روزیت را زیاد گرداند، آنگاه حضرت امیر(علیه‌السلام) استغفاری را نوشت و به مرد عرب داد و فرمود: هنگامی که خواستی بخوابی و به بستر بروی این استغفار را با حالت گریه بخوان و اگر گریه‌‏ات نیامد،خود را به حالت گریه‌کنندگان (تضرع) در آور.
امام حسین(علیه‌السلام) می‌‏فرماید: در سال بعد، مرد عرب نزد پدرم آمد و گفت: ای امیرالمؤمنین(علیه‌السلام)! خداوند نعمتش را بر من تمام کرده تا آنجا که جایی برای نگهداری مال و حیوانات خود ندارم، امام(علیه‌السلام) فرمود: ای برادر عرب، سوگند به خدایی که محمد(صلی‌الله‌علیه‌وآله) را به حق به رسالت برگزید، هیچ بنده‌‏ای این استعفار را نمی‌‏خواند، جز آنکه خداوند گناهانش را آمرزیده و حوائج مشروعش را بر آورده می‌‏سازد و به برکت این استغفار مال و فرزندانش را افزایش می‌‏یابد.

بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ
۱
اَللّهُمَّ
اِنّی اَستَغفِرُکَ
مِن کُلَّ ذَنبٍ
قَوِیَ عَلَیهِ بَدَنی
بِعافِیَتِکَ
اَو نالَتهُ قُدرَتی
بِفَضلِ نِعمَتِکَ
اَو بَسَطتُ اِلَیهِ یَدی
بِسابِغِ رِزقِکَ
اَو اِتَّکَلتُ فیهِ عِندَ خَوفی مِنهُ
]عَلی[ اَناتِکَ
اَو اِحتَجَبتُ فیهِ مِنَ النّاسِ
بِسَترِکَ
اَو وَثِقتُ مِن سَطوَتِکَ عَلَیَّ فیهِ
بِحِلمِکَ
اَو عَوَّلتُ فیهِ
عَلی کَرَمِ عَفوِکَ
۲
اَللّهُمَّ
اِنّی اَستَغفِرُکَ
مِن کُلِّ ذَنبٍ
خُنتُ فیهِ اَمانَتی
اَو بَخَستُ بِفِعلِهِ
نَفسی
اَو اِحتَطَبتُ بِهِ
عَلی بَدَنی
اَو قَدَّمتُ فیهِ
لَذَّتی
اَو اثَرتُ فیهِ
شَهوَتی
اَو سَعَیتُ فیهِ
لِغَیری
اَو اِستَغوَیتُ اِلَیهِ
مَن تَبَعَنی
اَو کایَدتُ فیهِ
مَن مَنَعَنی
اَو قَهَرتُ عَلَیهِ
مَن عادانی
اَو غَلَبتُ عَلَیهِ
بِفَضلِ حیلَتی
اَو اَحَلتُ عَلَیکَ
مَولای
فَلَم تَغلِبنی عَلی فِعلی
اِذ کُنتَ کارِهاً لِمَعصِیَتی
فَحَلُمتَ عَنّی
لکِن سَبَقَ عِلمُکَ فِیَّ
بِفِعلی ذلِکَ
لَم تُدخِلنی یا رَبِّ فیهِ
جبرا
وَ لَم تَحمِلنی عَلَیهِ
قَهرا
وَ لَم تَظلِمنی فیهِ
شَیئا
فَاَستَغفِرُکَ لَهُ
وَ لِجَمیعِ ذُنُوبی
۳
اَللّهُمَّ
اِنّی اَستَغفِرُکَ
لِکُلِّ ذَنبٍ
تُبتُ اِلَیکَ مِنهُ
وَ اَقدَمتُ عَلی فِعلِهِ
فَاستَحیَیتُ مِنکَ
وَ اَنَا عَلَیهِ
وَ رَهِبتُکَ
وَ اَنَا فیهِ
تَعاطَیتُهُ
وَعُدتُ اِلَیهِ
۴
اَللّهُمَّ
اِنّی اَستَغفِرُکَ
لِکُلِّ ذَنبٍ
کَتَبتَهُ عَلَیَّ
بِسَبَبِ خَیرٍ
اَرَدتُ بِهِ
وَجهَکَ
فَخالَطَنی فیهِ
سِواکَ
وَشارَکَ فِعلی
ما لا یَخلُصُ لَکَ
اَو وَجَبَ عَلَیَّ
ما اَرَدتُ بِهِ سِواکَ
وَ کَثیرٌ مِن فِعلی
ما یَکونُ کَذلِکَ
۵
اَللّهُمَّ
اِنّی اَستَغفِرُکَ
لِکُلِّ ذَنبٍ
تَوَرَّکَ عَلَی
بِسَبَبِ عَهدٍ
عاهَدتُکَ عَلَیهِ
اَو عَقدٍ
عَقَدتُهُ لَکَ
اَو ذِمَّهٍ
واثَقتُ بِها
مِن اَجلِکَ
لاَِحَدٍ مِن خَلقِکَ
ثُمَّ نَقَضتُ ذلِکَ
مِن غَیرِ ضَرُورَهٍ لَزِمتَنی فیهِ
بَل اِستَزَلَّنی اِلَیهِ عَنِ الوَفاءِ بِهِ
الاَشَرُ
وَ مَنَعَنی عَن رِعایَتِهِ
البَطَرُ
۶
اَللّهُمَّ
اِنّی اَستَغفِرُکَ
لِکُلِّ ذَنبٍ
رَهِبتُ فیهِ
مِن عِبادِکَ
وَ خِفتُ فیهِ
غَیرَکَ
وَ استَحَیَیتُ فیهِ
مِن خَلقِکَ
ثَمَّ اَفضَیتُ بِهِ فِعلی اِلَیکَ
۷
اَللّهُمَّ
اِنّی اَستَغفِرُکَ
لِکُلِّ ذَنبٍ
اَقدَمتُ
عَلَیهِ
وَ اَنَا مُستَیقِنٌ
اَنَّکَ
تُعاقِبُ
عَلَی ارتِکابِهِ
فَارتَکَبتُهُ
۸
اَللّهُمَّ
اِنّی اَستَغفِرُکَ
لِکُلِّ ذَنبٍ
قَدَّمتُ فیهِ شَهوَتی
عَلی طاعَتِکَ
وَ اثَرتُ مَحَبَّتی
عَلی اَمرِکَ
وَ اَرضَیتُ فیهِ نَفسی
بِسَخَطِکَ
وَ قَد نَهَیتَنی عَنهُ
بِنَهیِکَ
وَ تَقَدَّمتَ اِلَیَّ فیهِ
بِاِعذارِکَ
وَ احتَجَجتَ عَلَیَّ فیهِ
بِوَعیدِکَ
۹
اَللّهُمَّ
اِنّی اَستَغفِرُکَ
لِکُلِّ ذَنبٍ
عَلِمتُهُ
مِن نَفسی
اَو ذَهَلتُهُ
اَو نَسیتُهُ
اَو تَعَمَّدتُهُ
اَو اَخطَأتُهُ
مِمّا لا اَشُکُّ
اَنَّکَ سائِلی عَنهُ
وَ اَنَّ نَفسی
مُرتَهَنَهٌ بِهِ لَدَیکَ
وَ اِن کُنتُ قَد نَسیتُهُ
اَو غَفَلت نَفسی عَنهُ
۱۰
اَللّهُمَّ
اِنّی اَستَغفِرُکَ
لِکُلِّ ذَنبٍ
واجَهتُکَ بِهِ
وَ قَد اَیقَنتُ
اَنَّکَ تَرانی
وَ اَغفَلتُ
اَن اَتُوبَ اِلَیکَ مِنهُ
اَو نَسیتُ
اَن اَتُوبَ اِلَیکَ مِنهُ
اَو نَسیتُ
اَن اَستَغفِرَکَ لَهُ
۱۱
اَللّهُمَّ
اِنّی اَستَغفِرُکَ
لِکُلِّ ذَنبٍ
دَخَلتُ فیهِ
وَاَحسَنتُ ظَنّی بِکَ
اَن لاتُعَذِّبَنی عَلَیهِ
وَ اَنَّکَ
تَکفینی مِنهُ
۱۲
اَللّهُمَّ
اِنّی اَستَغفِرُکَ
لِکُلِّ ذَنبٍ
اِستَوجَبتُ بِهِ مِنکَ
رَدَّ الدُّعاءِ
وَ حِرمانَ الاجابِهِ
وَ خَیبَهَ الطَّمَعِ
وَ انفِساخَ الرَّجاءِ
۱۳
اَللّهُمَّ
اِنّی اَستَغفِرُکَ
لِکُلِّ ذَنبٍ
یُعَقِّبُ الحَسرَهَ
وَ یُورِثُ النَّدامَهَ
وَ یَحبِسُ الرِّزقَ
وَ یَرُدُّ الدُّعاءَ
۱۴
اَللّهُمَّ
اِنّی اَستَغفِرُکَ
لِکُلِّ ذَنبٍ
یُورِثُ الاَسقامَ
وَ یُعَقِّبُ الضَّناءَ
وَ یُوجِبُ النِّقَمَ
وَ یَکونُ آخِرُهُ
حَسرَهً وَ نِدامَهً
۱۵
اَللّهُمَّ
اِنّی اَستَغفِرُکَ
لِکُلِّ ذَنبٍ
مَدَحتُهُ بِلِسانی
اَو هَشَّت اِلَیهِ نَفسی
اَو اِکتَسَبتُهُ بِیَدی
وَ هُوَ عِندَکَ قَبیحٌ
تُعاقِبُ عَلی مِثلِهِ
وَ تَمقُتُ مَن عَمِلَِهُ‏
۱۶
اَللّهُمَّ
اِنّی اَستَغفِرُکَ
لِکُلِّ ذَنبٍ
خَلَوتُ بِهِ
فی لَیلٍ اَونَهارٍ
حَیثُ لایَرانی
اَحَدٌ مِن خَلقِکَ
فَمِلتُ فیهِ مِن تَرکِهِ
بِخَوفِکَ
اِلی اِرتِکابِهِ
بِحُسنِ الظَّنِّ بِکَ
فَسَوَّلَت لی نَفسِیَ
الاِقدامَ عَلَیهِ
فَواقَعتُهُ
وَ اَنَا عارِفٌ
بِمَعصِیَتی لَکَ فیهِ
۱۷
اَللّهُمَّ
اِنّی اَستَغفِرُکَ
لِکُلِّ ذَنبٍ
استَقلَلتُهُ
اَوِ استَصغَرتُهُ
اَوِ استَعظَمتُهُ
وَ تَوَرَّطتُ فیهِ
۱۸
اَللّهُمَّ
اِنّی اَستَغفِرُکَ
لِکُلِّ ذَنبٍ
مالَئتُ فیهِ عَلی
اَحَدٍ مِن بَرِیَّتِکَ
اَو زَیَّنتُهُ لِنَفسی
او اَومَأتُ بِهِ
اِلی غَیری
وَ دَلَلتُ عَلَیهِ
سِوای
اَو اَصرَرتُ عَلَیهِ
بِعَمدی
اَو اَقَمتُ عَلَیهِ
بِحیلَتی
۱۹
اَللّهُمَّ
اِنّی اَستَغفِرُکَ
لِکُلِّ ذَنبٍ
اِستَعَنتُ عَلَیهِ
بِحیلَتی
بِشَی‏ءٍ
مِمّا یُرادُ بِهِ وَجهُکَ
اَو یُستَظهَرُ بِمِثلِهِ
عَلی طاعَتِکَ
اَو یُتَقَرَّبُ بِمِثلِهِ اِلَیکَ
وَ وارَیتُ
عَنِ النّاسِ
وَ لَبَّستُ فیهِ
کَاَنّی اُریدُکَ
بِحیلَتی
وَ المُرادُ بِهِ
مَعصِیَتُکَ
وَ اَلهَوی فیهِ
مُتَصَرِّفٌ عَلی غَیرِ طاعَتِکَ
۲۰
اَللّهُمَّ
اِنّی اَستَغفِرُکَ
لِکُلِّ ذَنبٍ
کَتَبتَهُ عَلَیَّ
بِسَبَبِ عُجبٍ
کانَ بِنَفسی
اَو رِیاءٍ
اَو سُمعَهٍ
اَو خُیَلاءَ
اَو فَرَحٍ
اَو مَرَحٍ
اَو اَشَرٍ
اَو بَطَرٍ
اَو حِقدٍ
اَو حَمِیَّهٍ
اَو غَضَبٍ
اَو رِضًی
اَو شُحٍّ
اَو بُخلٍ
اَو ظُلمٍ
اَو خِیانَهٍ
اَو سِرقَهٍ
اَو کِذبٍ
اَو لَهوٍ
اَو لَعبٍ
اَو نَوعٍ مِن اَنواعِ
ما یُکتَسَبُ بِمِثلِهِ الذُّنُوبُ
وَ یَکونُ بِاجتِراحِهِ
العَطَبُ
۲۱
اَللّهُمَّ
اِنّی اَستَغفِرُکَ
لِکُلِّ ذَنبٍ
سَبَقَ فی عِلمِکَ
اَنّی فاعِلُهُ
فَدَخَلتُ فیهِ
بِشَهوَتی
وَ اجتَرَحتُهُ
بِاِرادَتی
وَ قارَفتُهُ
بِمَحَبَّتی
وَ لَذَّتی
وَ مَشِیَّتی
وَ شِئتُهُ
اِذ شِئتَ اَن اَشاءَهُ
وَاَرَدتُهُ
اِذ اَرَدتَ اَن اُریدَهُ
فَعَمِلتُهُ
اِذ کانَ فی قَدیمِ تَقدیرِکَ
وَ نافِذِ عِلمِکَ
اَنّی فاعِلُهُ
لَم تُدخِلنی فیهِ
جَبرا
وَ لَم تَحمِلنی عَلَیهِ
قَهرا
وَ لَم تَظلِمنی فیهِ
شَیئا
فَاَستَغفِرُکَ لَهُ
وَ لِکُلِّ ذَنبٍ
جَری بِهِ عِلمُکَ عَلَیَّ
وَ فِیَّ
اِلی آخِرِ عُمری
۲۲
اَللّهُمَّ
اِنّی اَستَغفِرُکَ
لِکُلِّ ذَنبٍ
مالَ بِسَخَطی فیهِ
عَن رِضاکَ
وَ مالَت نَفسی اِلی رِضاکَ
فَسَخِطتُهُ
اَو رَهِبتُ فیهِ
سِواکَ
اَو عادَیتُ فیهِ‏
اَولِیاءَکَ
اَو والَیتُ فیهِ
اَعداءَکَ
اَوِ اختَرتُهُم عَلی
اَصفِیاءِکَ
اَو خَذَلتُ فیهِ
اَحِبّاءَکَ
اَو قَصَّرتُ فیهِ
عَن رِضاکَ
یا خَیرَ الغافِرینَ
۲۳
اَللّهُمَّ
اِنّی اَستَغفِرُکَ
لِکُلِّ ذَنبٍ
تُبتُ اِلَیکَ مِنهُ
ثُمَّ عُدتُ فیهِ
۲۴
وَ اَستَغفِرُکَ
لِما اَعطَیتُکَ مِن نَفسی
ثُمَّ لَم اَفِ بِهِ
۲۵
وَ اَستَغفِرُکَ
لِلنِّعمَهِ الَّتی
اَنعَمتَ بِها عَلَیَّ
فَقَویتُ بِها
عَلی مَعصِیَتِکَ
۲۶
وَ اَستَغفِرُکَ
لِکُلِّ خَیرٍ
اَرَدتُ بِهِ وَجهَکَ
فَخالَطَنی
ما لَیسَ لَکَ
۲۷
وَ اَستَغفِرُکَ
لِما دَعانی اِلَیهِ الرُّخَصُ
فیَما اشتَبَهَ عَلَیَّ
مِمّا هُوَ عِندَکَ حَرامٌ
۲۸
وَ اَستَغفِرُکَ
لِلذُّنُوبِ الَّتی
لایَعلَمُها غَیرُکَ
وَ لایَطَّلِعُ عَلَیها
سِواکَ
وَ لایَحتَمِلُها
اِلاّ حِلمُکَ
وَ لایَسَعُها
اِلاّ عَفوُکَ
۲۹
وَ اَستَغفِرُکَ
وَ اَتُوبُ اِلَیکَ
مِن مَظالِمَ کَثیرَهٍ لِعِبادِکَ
قِبَلی
یا رَبِّ
فَلَم اَستَطِع
رَدَّها عَلَیهِم
وَ تَحلیلَها مِنهُم
اَو شَهِدُوا
فَاستَحیَیتُ
مِن اِستِحلالِهِم
وَ الطَّلَبِ اِلَیهِم
وَ اِعلامِهِم ذلِکَ
وَ اَنتَ القادِرُ عَلی
اَن تَستَوهِبَنی مِنهُم
وَ تُرضِیَهُم عَنّی
کَیفَ شِئتَ
وَ بِما شِئتَ
یا اَرحَمَ الرّاحِمینَ
وَ اَحکَمَ الحاکِمینَ
وَ خَیرَ الغافِرینَ
۳۰
اَللّهُمَّ
اِنَّ استِغفاری اِیّاکَ
مَعَ الاصرارِ
لَومٌ
وَ تَرکِی الاستِغفارَ
مَعَ مَعرِفَتی
بِسَعَهِ جُودِکَ وَ رَحمَتِکَ
عَجزٌ
فَکَم تَتَحَبَّبُ اِلَی یا رَبِّ
وَ اَنتَ
الغَنِی عَنّی
وَ کَم اَتَبَغَّضُ اِلَیکَ
وَ اَنَا
الفَقیرُ اِلَیکَ
وَ اِلی رَحمَتِکَ
فَیا مَن وَعَدَ
فَوَفَی
وَ اَوعَدَ
فَعَفا
اِغفِرلی خَطایای
وَ اعفُ وَ ارحَم
وَ اَنتَ خَیرُ الرّاحِمینَ

منبع: الصحیفه العلویّه الجامعه، ص ۱۶۴ دعای شماره ۷۰ تألیف سیدمحمدباقر ابطحی، چاپ: قم ـ مؤسّسه الإمام المهدی