هیچ بندهاى این استعفار را نمىخواند، جز آنکه خداوند گناهانش را آمرزیده و حاجت‌های مشروعش را بر آورده مىسازد و به برکت این استغفار مال و فرزندانش را افزایش مىیابد.
امام رضا(ع) از پدرانش از امام سجاد(ع) و ایشان از پدرش امام حسین(ع) نقل مىکنند: روزى در خدمت حضرت على(ع) نشسته بودم که مرد عربى وارد شد و گفت: اى امیرالمؤمنین! مردى هستم عیال‌وار و از مال دنیا چیزى ندارم!
امام(ع) فرمود: اى برادر عرب! چرا استغفار نمىکنى تا حالت اصلاح شود؟
مرد عرب گفت: اى امیرالمؤمنین! من بسیار استغفار مىکنم و حالم تغییر مىکند، امام(ع) فرمود: خداوند مىفرماید: «اِسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ اِنَّهُ کانَ غَفّارا یُرْسِلِ السَّماءَ عَلَیْکُمْ مِدْرارا وَ یُمْدِدْکُمْ بِاَمْوالٍ وَ بَنینَ وَ یَجْعَلْ لَکُمْ جَنّاتٍ وَ یَجْعَلْ لَکُمْ اَنْهارا»؛ از پروردگارتان آمرزش بخواهید که او بسیار آمرزنده است، باران‌هاى پر برکت آسمان را پىدرپى بر شما فرو مىفرستد و اموال و فرزندان شما را افزون مىکند و براى شما باغ‌هاى خرم و سرسبز و نهرهاى آب جارى قرار مىدهد.
اینک من استغفارى به تو یاد مىدهم که هنگام خواب آن را بخوان تا خداوند روزیت را زیاد گرداند، آنگاه حضرت امیر(ع) استغفارى را نوشت و به مرد عرب داد و فرمود: هنگامى که خواستى بخوابى و به بستر بروى این استغفار را با حالت گریه بخوان و اگر گریهات نیامد،خود را به حالت گریه‌کنندگان (تضرع) در آور.
امام حسین(ع) مىفرماید: در سال بعد، مرد عرب نزد پدرم آمد و گفت: اى امیرالمؤمنین(ع)! خداوند نعمتش را بر من تمام کرده تا آنجا که جایى براى نگهدارى مال و حیوانات خود ندارم، امام(ع) فرمود: اى برادر عرب، سوگند به خدایى که محمد(ص) را به حق به رسالت برگزید، هیچ بندهاى این استعفار را نمىخواند، جز آنکه خداوند گناهانش را آمرزیده و حوائج مشروعش را بر آورده مىسازد و به برکت این استغفار مال و فرزندانش را افزایش مىیابد.
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ
اَللّهُمَّ اِنّى اَسْتَغْفِرُکَ مِنْ کُلَّ ذَنْبٍ
قَوِىَ عَلَیْهِ بَدَنى بِعافِیَتِکَ،
اَوْ نالَتْهُ قُدْرَتى بِفَضْلِ نِعْمَتِکَ،
اَوْ بَسَطْتُ اِلَیْهِ یَدى بِسابِغِ رِزْقِکَ،
اَوْ اِتَّکَلْتُ فیهِ عِنْدَ خَوْفى مِنْهُ عَلى اَناتِکَ
اَوْ اِحْتَجَبْتُ فیهِ مِنَ النّاسِ بِسِتْرِکَ،
اَوْ وَثِقْتُ مِنْ سَطْوَتِکَ عَلَىَّ فیهِ بِحِلْمِکَ،
اَوْ عَوَّلْتُ فیهِ عَلى’کَرَمِ عَفْوِکَ
اَللّهُمَّ اِنّى اَسْتَغْفِرُکَ مِنْ کُلِّ ذَنْبٍ
خُنْتُ فیهِ اَمانَتى،
اَوْ بَخَّسْتُ بِفِعْلِهِ نَفْسى،
اَوْ اِحْتَطَبْتُ بِهِ عَلى بَدَنى،
اَوْ قَدَّمْتُ فیهِ لَذَّتى،
اَوْ اثَرْتُ فیهِ شَهْوَتى،
اَوْ سَعَیْتُ فیهِ لِغَیْرى،
اَوْ اِسْتَغْوَیْتُاِلَیْهِ مَنْ تَبَعَنى
اَوْ کایَدْتُ فیهِ مَنْ مَنَعَنى،
اَوْ قَهَرْتُ عَلَیْهِ مَنْ عادانى،
اَوْ غَلَبْتُ عَلَیْهِ بِفَضْلِ حیلَتى،
اَوْ اَحَلْتُ عَلَیْکَ مَوْلاىَ،
فَلَمْ تَغْلِبْنى عَلى فِعْلى،
اِذْ کُنْتَ کارِها لِمَعْصِیَتى
فَحَلُمْتَ عَنّى،
لکِنْ سَبَقَ عِلْمُکَ فِىَّ بِفِعْلى ذلِکَ،
لَمْتُدْخِلْنى یارَبِّ فیهِ جبْرا،
وَ لَمْتَحْمِلْنى عَلَیْهِ قَهْرا،
وَ لَمْتَظْلِمْنى فیهِ شَیْئا
فَاَستَغْفِرُکَ لَهُ
وَ لِجَمیعِ ذُنُوبى
اَللّهُمَّ اِنّى اَسْتَغْفِرُکَ لِکُلِّ ذَنْبٍ
تُبْتُ اِلَیْکَ مِنْهُ
وَ اَقْدَمْتُ عَلى فِعْلِهِ
فَاسْتَحْیَیْتُ مِنْکَ
وَ اَنَا عَلَیْهِ،
وَ رَهِبْتُکَ وَ اَنَا فیهِ تَعاطَیْتُهُ
وَعُدْتُ اِلَیْهِ،
اَللّهُمَّ اِنّى اَسْتَغْفِرُکَ لِکُلِّ ذَنْبٍ
کَتَبْتَهُ عَلَىَّ
بِسَبَبِ خَیْرٍ
اَرَدْتُ بِهِ وَجْهَکَ
فَخالَطَنى فیهِ سِواکَ
وَشارَکَ فِعْلى ما لا یَخْلُصُ لَکَ
اَوْ وَجَبَ عَلَىَّ ما اَرَدْتُ بِهِ سِواکَ،
وَ کَثیرٌ مِنْ فِعْلى مایَکُونُ کَذلِکَ
اَللّهُمَّ اِنّى اَسْتَغْفِرُکَ لِکُلِّ ذَنْبٍ
تَوَرَّکَ عَلَىَّ
بِسَبَبِ عَهْدٍ
عاهَدْتُکَ عَلَیْهِ
اَوْ عَقْدٍ عَقَدْتُهُ لَکَ،
اَوْ ذِمَّهٍ واثَقْتُ بِها
مِنْ اَجْلِکَ لاَِحَدٍ مِنْ خَلْقِکَ،
ثُمَّ نَقَضْتُ ذلِکَ
مِنْ غَیْرِ ضَرُورَهٍ لَزِمْتَنى فیهِ،
بَلْ اِسْتَزَلَّنى اِلَیْهِ عَنِ الْوَفاءِ بِهِ الاَْشَرُ
وَ مَنَعَنى عَنْ رِعایَتِهِ الْبَطَرُ
اَللّهُمَّ اِنّى اَسْتَغْفِرُکَ لِکُلِّ ذَنْبٍ
رَهِبْتُ فیهِ مِنْ عِبادِکَ
وَ خِفْتُ فیهِ غَیْرَکَ
وَ اسْتَحَیَیْتُ فیهِ مِنْ خَلْقِکَ
ثَمَّ اَفْضَیْتُ بِهِ فِعْلى اِلَیْکَ،
اَللّهُمَّ اِنّى اَسْتَغْفِرُکَ لِکُلِّ ذَنْبٍ
اَقْدَمْتُ عَلَیْهِ
وَ اَنَا مُسْتَیْقِنٌ
اَنَّکَ تُعاقِبُ عَلَى ارْتِکابِهِ
فَارْتَکَبْتُهُ
اَللّهُمَّ اِنّى اَسْتَغْفِرُکَ لِکُلِّ ذَنْبٍ
قَدَّمْتُ فیهِ شَهْوَتى عَلى طاعَتِکَ
وَ اثَرْتُ مَحَبَّتى عَلى اَمْرِکْ،
وَ اَرْضَیْتُ فیهِ نَفْسى بِسَخَطِکَ
وَ قَدْ نَهَیْتَنى عَنْهُ بِنَهْیِکَ،
وَ تَقَدَّمْتَ اِلَىَّ فیهِ بِاِعْذارِکَ
وَ احْتَجَجْتَ عَلَىَّ فیهِ بِوَعیدِکَ
اَللّهُمَّ اِنّى اَسْتَغْفِرُکَ لِکُلِّ ذَنْبٍ
عَلِمْتُهُ مِنْ نَفْسى،
اَوْ ذَهَلْتُهُ اَوْ نَسیتُهُ
اَوْ تَعَمَّدْتُهُ اَوْ اَخْطَأْتُهُ،
مِمّا لا اَشُکُّ اَنَّکَ سائِلى عَنْهُ،
وَ اَنَّ نَفْسى مُرْتَهَنَهٌ بِهِ لَدَیْکَ،
وَ اِنْ کُنْتُ قَدْ نَسیتُهُ
اَوْ غَفَلْتْ نَفْسى عَنْهُ
اَللّهُمَّ اِنّى اَسْتَغْفِرُکَ لِکُلِّ ذَنْبٍ
واجَهْتُکَ بِهِ
وَ قَدْ اَیْقَنْتُ اَنَّکَ تَرانى،
وَ اَغْفَلْتُ اَنْ اَتُوبَ اِلَیْکَ مِنْهُ،
اَوْ نَسیتُ اَنْ اَتُوبَ اِلَیْکَ مِنْهُ،
اَوْ نَسیتُ اَنْ اَسْتَغْفِرَکَ لَهُ
اَللّهُمَّ اِنّى اَسْتَغْفِرُکَ لِکُلِّ ذَنْبٍ
دَخَلْتُ فیهِ،
وَاَحْسَنْتُ ظَنّى بِکَ
اَنْ لاتُعَذِّبَنى عَلَیْهِ
وَ اَنَّکَ تَکْفینى مِنْهُ
اَللّهُمَّ اِنّى اَسْتَغْفِرُکَ لِکُلِّ ذَنْبٍ
اسْتَوْجَبْتُ بِهِ مِنْکَ رَدَّ الدُّعاءِ،
وَحِرْمانَ الاِْجابِهِ،
وَخَیْبَهَ الطَّمَعِ،
وَانْفِساخَ الرَّجاءِ،
اَللّهُمَّ اِنّى اَسْتَغْفِرُکَ لِکُلِّ ذَنْبٍ
یُعَقِّبُ الْحَسْرَهَ،
وَ یُورِثُ النَّدامَهَ،
وَ یَحْبِسُ الرِّزْقَ،
وَ یَرُدُّ الدُّعاءَ
اَللّهُمَّ اِنّى اَسْتَغْفِرُکَ لِکُلِّ ذَنْبٍ
یُورِثُ الاَْسْقامَ
وَ یُعَقِّبُ الضَّناءَ
وَ یُوجِبُ النِّقَمَ
وَ یَکُونُ آخِرُهُ حَسْرَهً وَ نِدامَهً
اَللّهُمَّ اِنّى اَسْتَغْفِرُکَ لِکُلِّ ذَنْبٍ
مَدَحْتُهُ بِلِسانى،
اَوْ هَشَّتْ اِلَیْهِ نَفْسى،
اَوْ اِکْتَسَبْتُهُ بِیَدى
وَ هُوَ عِنْدَکَ قَبیحٌ
تُعاقِبُ عَلى مِثْلِهِ
وَ تَمْقُتُ مَنْ عَمِلَِهُ
اَللّهُمَّ اِنّى اَسْتَغْفِرُکَ لِکُلِّ ذَنْبٍ
خَلَوْتُ بِهِ فى لَیْلٍ اَوْنَهارٍ،
حَیْثُ لایَرانى اَحَدٌ مِنْ خَلْقِکَ،
فَمِلْتُ فیهِ مِنْ تَرْکِهِ بِخَوْفِکَ
اِلى اِرْتِکابِهِ بِحُسْنِ الظَّنِّ بِکَ،
فَسَوَّلَتْ لى نَفْسِى الاِْقْدامَ عَلَیْهِ
فَواقَعْتُهُ،
وَ اَنَا عارِفٌ بِمَعْصِیَتى لَکَ فیهِ
اَللّهُمَّ اِنّى اَسْتَغْفِرُکَ لِکُلِّ ذَنْبٍ
اسْتَقْلَلْتُهُ اَوِ اسْتَصْغَرْتُهُ،
اَوِ اسْتَعْظَمْتُهُ وَتَوَرَّطْتُ فیهِ،
اَللّهُمَّ اِنّى اَسْتَغْفِرُکَ لِکُلِّ ذَنْبٍ
مالَئْتُ فیهِ عَلى
اَحَدٍ مِنْ بَرِیَّتِکَ،
اَوْ زَیَّنْتُهُ لِنَفْسى،
اوْ اَوْ مَأْتُ بِهِ اِلى غَیْرى،
وَ دَلَلْتُ عَلَیْهِ سِواىَ،
اَوْ اَصْرَرْتُ عَلَیْهِ بِعَمْدى،
اَوْ اَقَمْتُ عَلَیْهِ بِحیلَتى
اَللّهُمَّ اِنّى اَسْتَغْفِرُکَ لِکُلِّ ذَنْبٍ
اسْتَعَنْتُ عَلَیْهِ بِحیلَتى
بِشَىْءٍ مِمّا یُرادُ بِهِ وَجْهُکَ،
اَوْ یُسْتَظْهَرُ بِمِثْلِهِ عَلى طاعَتِکَ،
اَوْ یُتَقَرَّبُ بِمِثْلِهِ اِلَیْکَ،
وَ وارَیْتُ عَنِ النّاسِ وَلَبَّسْتُ فیهِ،
کَاَنّى اُریدُکَ بِحیلَتى،
وَ الْمُرادُ بِهِ مَعْصِیَتُکَ
وَ اَلهَوى فیهِ مُتَصَرِّفٌ
عَلى غَیْرِ طاعَتِکَ
اَللّهُمَّ اِنّى اَسْتَغْفِرُکَ لِکُلِّ ذَنْبٍ
کَتَبْتَهُ عَلَىَّ بِسَبَبِ عُجْبِ کانَ بِنَفْسى
اَوْ رِیاءٍ اَوْ سُمْعَهٍ، اَوْ خُیَلاءَ
اَوْ فَرَحٍ اَوْ مَرَحٍ،
اَوْ اَشَرٍ اَوْ بَطَرٍ،
اَوْ حِقْدٍ اَوْ حَمِیَّهٍ،
اَوْ غَضَبٍ اَوْ رِضًى،
اَوْ شُحٍّ اَوْ بُخْلٍ،
اَوْ ظُلْمٍ اَوْ خِیانَهٍ،
اَوْ سِرْقَهٍ اَوْ کِذْبٍ،
اَوْ لَهْوٍ اَوْ لَعْبٍ،
اَوْ نَوْعٍ مِنْ اَنْواعِ ما یُکْتَسَبُ بِمِثْلِهِ الذُّنُوبُ،
وَیَکُونُ بِاجْتِراحِهِ الْعَطَبُ
اَللّهُمَّ اِنّى اَسْتَغْفِرُکَ لِکُلِّ ذَنْبٍ
سَبَقَ فى عِلْمِکَ
اَنّى فاعِلُهُ
فَدَخَلْتُ فیهِ بِشَهْوَتى
وَ اجْتَرَحْتُهُ بِاِرادَتى،
وَ قارَفْتُهُ بِمَحَبَّتى وَ لَذَّتى وَ مَشِیَّتى،
وَ شِئْتُهُ اِذْ شِئْتَ اَنْ اَشاءَهُ،
وَاَرَدْتُهُ اِذْ اَرَدْتَ اَنْ اُریدَهُ،
فَعَمِلْتُهُ
اِذْ کانَ فى قَدیمِ تَقْدیرِکَ
وَ نافِذِ عِلْمِکَ
اَنّى فاعِلُهُ،
لَمْ تُدْخِلْنى فیهِ جَبْرا،
وَ لَمْ تَحْمِلْنى عَلَیْهِ قَهْرا،
وَ لَمْ تَظْلِمْنى فیهِ شَیْئا،
فَاَسْتَغْفِرُکَ لَهُ وَ لِکُلِّ ذَنْبٍ
جَرى بِهِ عِلْمُکَ عَلَىَّ
وَ فِىَّ اِلى آخِرِ عُمْرى
اَللّهُمَّ اِنّى اَسْتَغْفِرُکَ لِکُلِّ ذَنْبٍ
مالَ بِسَخَطى فیهِ عَنْ رِضاکَ،
وَ مالَتْ نَفْسى اِلى رِضاکَ
فَسَخِطْتُهُ،
اَوْ رَهِبْتُ فیهِ سِواکَ،
اَوْ عادَیْتُ فیهِ اَوْلِیاءَکَ،
اَوْ والَیْتُ فیهِ اَعْداءَکَ،
اَوِ اخْتَرْتُهُمْ عَلى اَصْفِیاءِکَ،
اَوْ خَذَلْتُ فیهِ اَحِبّاءَکَ
اَوْ قَصَّرْتُ فیهِ عَنْ رِضاکَ
یا خَیْرَ الْغافِرینَ
اَللّهُمَّ اِنّى اَسْتَغْفِرُکَ لِکُلِّ ذَنْبٍ
تُبْتُ اِلَیْکَ مِنْهُ
ثُمَّ عُدْتُ فیهِ،
وَ اَسْتَغْفِرُکَ لِما اَعْطَیْتُکَ مِنْ نَفْسى
ثُمَّ لَمْ اَفِ بِهِ،
وَ اَسْتَغْفِرُکَ لِلنِّعْمَهِ الَّتى
اَنْعَمْتَ بِها عَلَىَّ،
فَقَوَّیْتُ بِها عَلى مَعْصِیَتِکَ،
وَ اَسْتَغْفِرُکَ لِکُلِّ خَیْرٍ
اَرَدْتُ بِهِ وَجْهَکَ
فَخالَطَنى ما لَیْسَ لَکَ
وَ اَسْتَغْفِرُکَ
لِما دَعانى اِلَیْهِ الرُّخَصُ
فیَما اشْتَبَهَ عَلَىَّ
مِمّا هُوَ عِنْدَکَ حَرامٌ،
وَ اَسْتَغْفِرُکَ لِلذُّنُوبِ الَّتى
لایَعْلَمُها غَیْرُکَ
وَ لایَطَّلِعُ عَلَیْها سِواکَ،
وَ لایَحْتَمِلُها اِلاّ حِلْمُکَ
وَ لایَسَعُها اِلاّ عَفْوُکَ
وَ اَسْتَغْفِرُکَ وَ اَتُوبُ اِلَیْکَ
مِنْ مَظالِمَ کَثیرَهٍ لِعِبادِکَ قِبَلى،
یا رَبِّ فَلَمْ اَسْتَطِعْ رَدَّها عَلَیْهِمْ
وَ تَحْلیلَها مِنْهُمْ،
اَوْ شَهِدُوا فَاسْتَحْیَیْتُ مِنْ اِسْتِحْلالِهِمْ
وَ الطَّلَبِ اِلَیْهِمْ
وَ اِعْلامِهِمْ ذلِکَ،
وَ اَنْتَ الْقادِرُ عَلى
اَنْ تَسْتَوْهِبَنى مِنْهُمْ
وَ تُرْضِیَهُمْ عَنّى
کَیْفَ شِئْتَ،
وَ بِما شِئْتَ
یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ
وَ اَحْکَمَ الْحاکِمینَ
وَ خَیْرَ الْغافِرینَ
اَللّهُمَّ اِنَّ اسْتِغْفارى اِیّاکَ
مَعَ الاِْصْرارِ لَوْمٌ،
وَ تَرْکِىَ الاِْسْتِغْفارَ
مَعَ مَعْرِفَتى بِسَعَهِ جُودِکَ وَ رَحْمَتِکَ عَجْزٌ،
فَکَمْ تَتَحَبَّبُ اِلَىَّ یا رَبِّ
وَاَنْتَ الْغَنِىُّ عَنّى،
وَ کَمْ اَتَبَغَّضُ اِلَیْکَ
وَ اَنَا الْفَقیرُ اِلَیْکَ
وَ اِلى رَحْمَتِکَ،
فَیامَنْ وَعَدَ فَوَفَی
وَ اَوْعَدَ فَعَفا،
اِغْفِرْلى خَطایاىَ
وَ اعْفُ وَارْحَمْ
وَ اَنْتَ خَیْرُ الرّاحِمینَ
منبع:
الصحیفه العلویّه الجامعه، ص ۱۶۴ دعاى شماره ۷۰ تألیف سیدمحمدباقر ابطحى، چاپ: قم ـ مؤسّسه الإمام المهدى.